میکسرها قلب سیستم PA یا استودیوی شما هستند که ورودی ها و خروجی های صدا را فراهم می آورند، قابلیت مسیردهی دارند و کارهای زیاد دیگری انجام می دهند. این مقاله حاوی اطلاعاتی است که می توانند به شما در انتخاب میکسرمناسب برای نیازهایتان کمک کند. ما در راهنمای خرید میکسر صدا سعی کرده ایم با انتخاب بهترین تولیدات از کمپانی های مشهور و برتر نیاز شما را بررسی و بهترین پیشنهاد برای خرید محصول را ارائه نماییم.
میکسرهای اجرای زنده و استودیویی
میکسرهای اجرای زنده و استودیویی هردو سیستم هایی هستند برای ترکیب سیگنال ها و در هر جا که نیاز باشد برای مسیریابی صدا. نوع کاربردی که می خواهید از این سیستم داشته باشید تعیین کننده نوع و کیفیت ورودی/خروجی مورد نیاز شما می باشد.
مثلاً، یک میکسر صدای زنده بطور کلی باید مجموعه ایی از اسپیکرهای اصلی را تغذیه کند و همچنین چند میکس مانیتوری را نیز ارائه نماید، در صورتی که میکسرهای استودیویی سنتی ممکن است برای ریکورد چند تراکی به خروجی های مستقیمی که از هر کانال می آیند نیز نیاز داشته باشند. مرز بین میکسرهای استودیویی و زنده این روزها بسیار نامشخص و مبهم است، برای همین بهترین نقطه برای شروع بخش های مختلفی است که یک میکسر را تشکیل می دهند.
کانال ها
به عبارت ساده تر، هرچه تعداد کانال های یک میکسر بیشتر باشند، وسایل بیشتری را می توانید به آن وصل کنید. کانال ها (مانند بیشتر فناوری های میکسری) انواع چندگانه ایی دارند و می توانند مونو یا استریو باشند. این کانال ها سیگنال های لاین لول و/یا میکروفونی را می پذیرند و معمولاً برای دریافت ورودی تا یک سطح مناسب، یک پری آمپ دارند، به اضافه فیدری برای کنترل خروجی کانال.
معمولاً هر کانال دارای یک اکولایزر، خروجی آکس ها (auxiliary sends)، و پن کنترل می باشد، اما برخی میکسرها ممکن است ساده بوده و فقط از تعداد انگشت شماری کانال بسیار ابتدایی و یک خروجی مستر تشکیل شده باشند.
باس ها
هدف هر کانال در یک میکسر عبور سیگنال از یک یا چند گذرگاه است. خروجی اصلی میکسر به گذرگاه میکس مستر وصل می شود که فیدرهای کانال آنها را تغذیه می کنند. همچنین، هر گذرگاه کمکی (ارسالی های کمکی (aux send)) توسط یک کنترل ولووم جداگانه روی کانال تغذیه می شود و از طریق فیش خروجی مخصوص خودش خارج می شود. خروجی آکس ها می توانند بصورت مستقل از ولووم کانال (پری فیدر) عمل کنند و یا تحت تاثیر فیدر خروجی (پست فیدر) باشند.
این خروجی های مخصوص برای میکس های مانیتوری، میکس های هدفونی، میکس های ضبط، و به عنوان خروجی افکت ها (effects sends) بسیار مفیدند. برخی کنسول های میکس حتی یک خروجی کمکی نیز برای افکت ها دارند که ممکن است شامل یک پردازشگر برای افکت های آنبورد یا کانال اختصاصی بازگشت باشد.
گروه ها
برخی میکسرهای دارای فرمت بزرگ، یک قابلیت برای گروه بندی کانال ها نیز دارند (که گاهی هنوز هم به آنها گروههای VCA گفته می شود)، که شیوه مفیدی است برای مدیریت تعداد زیاد کانال ها. اساساً، هر ماتریس گروهی ،همانند یک میکسر مخصوص خودش است که بین کانال های شما و گذرگاه اصلی قرار می گیرد. نحوه عملکرد گروهها بسیار ساده است. شما باید خروجی هر کانالی که می خواهید آنرا کنترل کنید را برای باسی که فیدرگروهی را تغذیه می کند تعیین نمائید.
مثلاً، می توانید همه درامز ها را به گروه ۱ بفرستید و همه وکال هایتان را به گروه ۲٫ هر گروه فیدرخروجی مخصوص خود را دارد، که سپس وارد گذرگاه مستر می شود. این کار باعث می شود که شما بتوانید کل بخش های میکس تان را فقط با چند فیدر کنترل کنید، بدون اینکه بر میکس نسبی کانال ها در هر گروه تاثیری بگذارید.
(Scenes) و گروههای (Mute)
علاوه بر گروههای میکس، برخی میکسرها گروههای (mute) نیز دارند. این گروهها به شما اجازه می دهند که برای هر کانال جداگانه یک کنترل سیگنال اختصاص دهید ، که می توانید از آن سریعاً برای بی صدا کردن یا از حالت بی صدا خارج کردن چندین کانال بطور همزمان استفاده کنید. اینکار در صورتی که بخشی از گروه فقط در طول یکی دو آهنگ بنوازند یا در صورتی که شما بخواهید کل گروه را بی صدا کنید در حالیکه معرفی کننده در حال صحبت است، می تواند بسیار مفید باشد.
کنسول های میکس پیشرفته تر به شما اجازه می دهند تا چند (scenes) را ذخیره کنید، که باعث می شود که بتوانید چندین کانفیگ کانال های خاموش شده یا غیرخاموش را به منظور فراخوانی سریع ذخیره نمائید. این قابلیت برای سالن های نمایش و صدای عباردت عالی است.
خروجی های مستقیم و (Inserts) ها
در حالیکه خروجی آکس ها (aux sends) برای افکت هایی که شما می خواهید برای چندین کانال بکار ببرید (مثلاً ریورب یا تاخیر) مفیدند، اینسرت ها ها نیز برای افزودن پردازشگرهای اوت بردی مانند کمپرسورها و اکولایزرهای کانال های جداگانه ایده آل هستند. اینسرت یک کانال معمولاً درست بعد از پری آمپ آن در جریان سیگنال قرار گرفته است و یا از خروجی های جداگانه و ورودی های بازگشت صدا و یا یک فیش اینسرت ۱٫۴ اینچی تکی استفاده می کند که برای استفاده از آن به یک کابل اینسرت نیاز می باشد.
برعکس، خروجی های مستقیم صرفاً یک نسخه از سیگنال پری آمپلی فایر را به خارج از برد ارسال می کنند، که آنها را به گزینه مفیدی برای ارسال صدای جداگانه برای یک ریکوردر خارجی یا کارت صدا تبدیل می کند.
میکسرهای آنالوگ
در هر میکسر آنالوگی، هر کانال، باس، پری آمپ، ای کیو، و اجزای دیگر متشکل از یک مدار فیزیکی می باشند (مثلاً، سیم ها، مقاومت ها، پتانسیل ها، و سوئیچ ها). اساساً، میکسرهای آنالوگ بسیار کوچکند، و دارای کنترل های عملی جداگانه برای هر عملیات و گزینه مسیریابی می باشند. هرگاه از مسیر یک بورد آنالوگ آگاه باشید، می توانید سریعاً با یک نگاه بفهمید که در هر ولوم چه اتفاقی می افتد و وقتی بخواهید تنظیماتی را دستکاری کنید، کافی است که فقط دست تان را دراز کرده و براحتی آنرا به چنگ بیاورید.
میکسرهای دیجیتال
کمی بعد از ورود سیگنال آنالوگ در یک میکسر دیجیتال با کانورتور تبدیل به سیگنال دیجیتال برای پردازش و مسیریابی تبدیل می شود. اساساً، میکسرهای دیجیتال یک کامپیوتر پیچیده هستند با مجموعه ایی از کانورتورهای AD/DA و یک میتر بریج تخصصی متصل. میکسرهای دیجیتال یک سری مزایا دارند که میکسرهای آنالوگ ندارند. مثلاً، تراشه های DSP بسیار کوچکتر از همتاهای آنالوگ خود بوده و ارزانتر نیز هستند، بنابراین شما می توانید بورردهای دیجیتالی را پیدا کنید که پر از ای کیوهای پیشرفته، پردازش دینامیک، و افکت های پیشرفته اند که می توانند از هزینه های ابزارهای اوت برد outboard gear بکاهند. توانایی ذخیره سازی و فراخوانی آنی کل ستاپ ها نیز یک مزیت مهم دیگر است.
لاین میکسرها
لاین میکسرها تقریباً همیشه به عنوان میکسرهای آنالوگی شناخته می شوند که مخصوص لول سیگنال های لاین هستند. این میکسرها بی نهایت ساده اند، و اغلب برای هر کانال دارای یک کنترل ولووم جداگانه هستند. لاین میکسرهای زنده به شما این امکان را می دهند که چندین منبع مانند دستگاههای پلی بک in-the-booth را در یک خروجی تکی ترکیب کنید، و کانال های (پری آمپ های) روی بورد اصلی تان را آزاد کنید. در استودیو، بسیاری از مهندسان از لاین میکسرهای های اِندی بنام میکسرهای summing برای تثبیت میکس های نهایی شان استفاده می کنند.
پاورمیکسرها
پاورمیکسرها ترکیبی هستند از یک میکسر و یک آمپلی فایر صدا در قالب یک دستگاه. این میکسرها برای سیستم های PA پرتابل ایده آلند. در واقع، گاهی اوقات میکسرهای مجهز به پاور با اسپیکرهای متناسب با خودشان نیز تلفیق شده اند تا سیستم های PA کوچک بسیار کاربردی را ایجاد نمایند.
در یک میکسر به دنبال چه چیزی باشیم؟
خوب، چطور باید گزینه های انتخابی میکسرهای موجود در بازار را محدودتر کنید تا بتوانید میکسری که از همه برای شما مناسب تر است را پیدا کنید؟ این کار را با تهیه فهرستی از شاخص های خاص خودتان شروع کنید:
- کانال ها و ورودی ها
شما به چند کانال نیاز دارید؟ می خواهید چند میکروفون را به میکسرتان وصل کنید؟ فراموش نکنید که ورودی های استریو برای کیبورد یا ورودی های مستقیم برای بیس و گیتار را نیز در نظر بگیرید. همچنین، باید توسعه های آتی را نیز مدنظر قرار دهید.
- ای کیوها
برخی میکسرها تطبیق های با فرکانس بالا/پایین اصلی را ارائه می کنند، در صورتی که برخی دیگر یک ای کیو پارامتریک چند بانده را روی هر کانال ارائه می کنند با درجه شیب (shelving) کم و زیاد. از میسکر تان انتظار چه قدر قابلیت شکل دهی به صدا (sound-shaping) را دارید؟
- (Inserts) ها/خروجی های مستقیم
آیا نیاز دارید که مسیر کانال های ورودی به سمت ابزار پردازش یا سیستم های ضبط هدایت شوند، یا اینکه فقط قرار است که کانال های ورودی را در خروجی های میکسر اصلی میکس کنید؟
- افکت ها و پردازشگرهای آن بورد
یکی از جذابیت های پردازش آنلاین این است که شما نیازی ندارید در مورد افزودن (یا انتقال) ابزار اوت برد نگران باشید. لیکن، اگر قرار است میکسر جدیدی را در تجهیزاتی قرار دهید که از قبل دارای ابزار پردازش اوت برد بوده، پس پردازش آن بورد شاید اولویت شما نباشد.
- باس ها و مسیریابی
این مورد بستگی دارد به نیازهای مسیریابی سیگنال شما. اگر قرار است که میکس های مانیتور، فیدهای ضبط، و میکس های افکت خارجی را ارسال کنید، پس آنگاه به آکسهای کافی برای رفع این نیاز احتیاج خواهید داشت.
درانتها اینکه فلان استودیو از برند ایکس استفاده کرده و ماهم همان را خرید کنیم یا مجموعه … برای اجرای زنده فلان میکسر را خریده ماهم از همان مدل تهیه کنیم اصلا صحیح نیست . بررسی قابلیت های ويژه ، نوع کاربری شما ، توان و دانش شما در استفاده از میکسر از عواملی هستند که می بایست به آن دقیق پرداخته شود.
