راهنمای خرید کارت صدا🎙️

راهنمای خرید کارت صدا

شاید انتخاب کارت صدای (رابط صدای) مناسب بسیار دشوار به نظر برسد. انواع کانفیگ های ورودی و خروجی مختلف، انواع اتصالات، فرمت ها و آپشن های بسیار زیادی دیگری وجود دارند که باید هنگام انتخاب کارت صدای (رابط صدای) مناسب آنها را مد نظر قرار داد.

پس، شما چگونه باید کارت صدای (رابط صدای) مناسب برای نیازهای تان را پیدا کنید؟ این راهنمای خرید کارت صدا (رابط صدا) به شما کمک می کند تا بتوانید بهترین گزینه ایی را انتخاب کنید که باعث می شود شما موفق به یافتن کارت صدایی (رابط صدایی) شوید که برای رفع نیازهایتان از همه مناسب تر است.

سعی کرده ایم با توضیحات ذیل و همچنین مشاوره قبل از خرید و با درج اطلاعات فنی در بخش فروشگاه راهنمای خوبی برای شما باشیم .با بررسی و ارائه بهترین برندهای جهان خیالتان را از خرید محصول با کیفیت آسوده کرده ایم.

کارت صدا (رابط صدا) چیست؟

کارت صدا (رابط صدا) سخت افزاری است که میکروفون ها و سایر ابزارهای صوتی شما را به کامپیوترتان وصل می کند. یک کارت صدای معمولی سیگنال های آنالوگ را به اطلاعات صوتی دیجیتال تبدیل می کند تا کامپیوتر شما بتواند آنها را پردازش نماید. کارت صدا آن سیگنال دیجیتال را از طریق نوعی اتصال (مثلاً اندربولت، یو اس بی، فایروایر، یا یک کارت PCI/PCIe مخصوص) به کامپیوتر شما ارسال می کند.

کارت صدا عکس همان فرایند را نیز انجام می دهد، یعنی اینکه اطلاعات صوتی دیجیتال را از کامپیوتر شما دریافت کرده و آنها را به یک سیگنال آنالوگ تبدیل می کند تا شما بتوانید آنرا از طریق مانیتورهای استودیویی یا هدفون بشنوید. بیشتر کارت صداها شامل ورودی ها و خروجی های آنالوگ لاین لول و یک یا چند آمپلی فایر میکروفون هستند و ممکن است حتی دارای خروجی ها و رودی های دیجیتالی مانند AES ، S/PDIF ، یا ADAT (Lightpipe) نیز باشند.

کارت صدا به چه درد ما می خورد؟

به جای استفاده از یک کارت صدای داخلی توکار در کامپیوترتان، چند دلیل برای استفاده از یک کارت صدای اختصاصی وجود دارد. از لحاظ فنی می توان گفت که کارت صدا هم یک رابط صداست، اما کیفیت صدای محدود آن و ورودی/خروجی های کمش باعث می شود که چندان گزینه ایده آلی برای ضبط نباشد. بسیاری از کارت صداها فقط یک ورودی لاین لول استریویی معمولی و در حد استفاده معمولی مشتری دارند.

پارازیت های الکترومغناطیسی و رادیویی، و تاخیرهای بیش از حد همگی باعث افت صدای شما شده و تاثیر منفی ایی هم بر ورودی ها و هم خروجی ها می گذارند. همچنین ردیایی یک کیت درام کامل که فقط دو کانال ورودی دارد غیر ممکن است (چه برسد به یک باند کامل). کارت صداهای داخلی برای وصل کردن یک جفت اسپیکر های فای و پلی بک صدای فشرده عالی هستند، اما برای ضبط و مانیتورینگ صدای با کیفیت شما به یک رابط صدای مطمئن نیاز داید.

انتخاب کانفیگ ورودی/خروجی مناسب

احتمالاً به استثنای اتصال کامپیوتری (که در ادامه در مورد آن بیشتر خواهیم گفت)، هیچ ویژگی دیگری به اندازه کانفیگ ورودی/خروجی در انتخاب رابط صدا مهم نیست. تعداد و نوع ورودی ها و خروجی هایی که نیاز دارید کاملاً به این بستگی دارد که شما در حال حاضر و در آینده چه چیزی را می خواهید ضبط کنید. رابط های صدا انواع مختلفی دارند از دستگاههای رومیزی دو کاناله گرفته تا سیستم هایی که می توانند صدها کانال را ضبط کنند.

اگر شما یک خواننده-ترانه سرا هستید، پس به یک جفت ورودی نیز دارید، البته به شرط اینکه این ورودی ها ورودی های مناسبی باشند. بیشتر رابط های صدا شامل دو یا چند پری آمپ میکروفونی هستند.

اگر قرار باشد که از میکروفون های کاندنسور استفاده کنید، باید حتماً مطمئن شوید که پری آمپ های رابط تان نیز مجهز به برق فانتوم هستند. اگر قرار است که کیبورد یا گیتارتان را مستقیماً به رابط تان بزنید، پس رابطی که می خرید حتماً باید ورودی های متناسب با سطح دستگاه تان (که های زی (hi-Z) نیز نامیده می شود) را هم داشته باشید. ورودی ها و خروجی های لاین لول برای وصل کردن پردازشگرهای اوت برد، آمپ های هدفون (برای خلق میکس های هدفونی جداگانه) و مانیتورهای استودیویی عالی هستند.

اگر ورودی/خروجی دیجیتال در شروع کار به نظر مهم نرسند، اما اینها در طی مسیر بسیار حائز اهمیت خواهند شد. بطور مثال، برخی پری آمپلی فایرهای میکروفونی ۱ تا ۲ کاناله مجهز به خروجی های دیجیتال هستند، که به شما این امکان را می دهند که آنها را به رابط صدای تان وصل کنید بدون اینکه شما را از ورودی های لاین لول محروم کنند. اگر رابط تان مجهز به ورودی/خروجی ADAT lightpipe استاندارد باشد، می توانید براحتی سیستم تان را به یک پری آمپ میکروفونی ۸ کاناله مجهز به ADAT ارتقاء بدهید. هشت کانال اضافی می تواند تجهیزات ضبط شخصی تان را به سیستمی تبدیل کند که قادر به تراک کردن یک باند کامل می باشد.

آپشن های قابلیت اتصال به کامپیوتر

یکی از اصول پایدار و همیشگی صنعت ضبط این است که فناوری برای مدت طولانی ثابت باقی نمی ماند. در فناوری های مربوط به کامپیوتر، استاندارد و منسوخ شدن در کنار هم هستند. به عبارت دیگر، فقط یکی دو نوع اتصال رابط صدا استاندارد محسوب می شوند که عبارتند از: تاندربولت، یو اس بی، فایروایر، و PCIe. بیشتر کامپیوترهای مک و پی سی مجهز به پورت های یو اس بی هستند (یا USB 2 و یا USB 3)، در حالی که فایروایر (یا ۴۰۰ و یا ۸۰۰) اکثراً در سیستم عامل مک یافت می شود.

هر دوی این پروتکل ها بطور متوسط سرعت شان یکی ست (۴۸۰Mbps)، که برای ضبط حداکثر تا ۶۴ تراک در آن واحد در شرایط ایده آل به اندازه کافی سریع هستند. همچنین، برخی رابط های ساده نیز وجود دارند که هنوز از USB 1.1 استفاده می کنند، که خیلی کندتر است اما برای ضبط یک یا دو کانال به اندازه کافی سریع هست.

تاندربولت

تاندربولت بخاطر سرعت بسیار بالا و تاخیر بسیار کمش استاندارد رابط جدیدی برای اتصال رابط های صدا محسوب می شود. Thunderbolt 3 (که در آخرین ورژن های مک یافت می شود) سرعتش دو برابر Thunderbolt 2 و هشت برابر USB 3 است، که حداکثر تا ۴۰ Gbps و طول کابل های حداکثر تا ۱۰۰ متر را با استفاده از کابل نوری پشتیبانی می کند. رابط های پیشرفته زیادی اکنون وجود دارند که تاندربولت را پشتیبانی می کنند.

فایروایر

مزیت فایروایر این است که نسبت به یو اس بی داده ها را با سرعت یکدست تری انتقال می دهد، که همین امر باعث می شود که هنگام ضبط کانال های بیشتر در آن واحد، کمی قابل اطمینان تر باشد. ایراد آنهم این است که رابط های کمتری وجود دارند که از فایروایر به جای یو اس بی استفاده کنند، و کامپیوترهای کمتری وجود دارند که مجهز به پورت های فایر وایر باشند. اگر شما یک پی سی دارید، شاید به نصب یک کارت فایروایر نیاز داشته باشید.

یو اس بی

مزیت یو اس بی (۳٫۰ ، ۲٫۰ و ۱٫۱) این است که رابط های زیادی وجود دارند که طوری طراحی شده اند که بتوانند از طریق برق باس یو اس بی (نه یک منبع برق خارجی) کار کنند، که این نکته در صورتی بسیار عالی هست که برنامه شما این باشد که بخواهید ضبط موبایلی را با لپ تاپ تان انجام دهید. همچنین گلچین کوچکی از رابط های مبتنی بر کارت PC Express و PCMCIA نیز وجود دارند که بطور اختصاصی برای لپ تاپ ها طراحی شده اند.

PCIe

آنچه که چهارمین اتصال رابط صدای استاندارد را برایمان به ارمغان می آورد PCIe (PCI Express) است. PCIe یک رابط مبتنی بر کارت داخلی است که (برحسب همین ماهیتش) بدین معناست که شما نمی توانید از این رابط ها برای کامپیوترهای لپ تاپ استفاده کنید. با نصب موثر رابط صدای خود روی مادربورد کامپیوترتان، شما می توانید از مزیت دور زدن برخی از فرایندهای تبدیل داده ها که باعث تاخیر و پهنای باند محدود می شوند، بهره مند شوید.

اکثر رابط های صدای PCIe طوری طراحی شده اند که بتوانند تعداد بالای تراک ها و سرعت تقریباً آنی مورد نیاز استودیوهای حرفه ایی را مدیریت نمایند، و در نتیجه نسبت به رابط های یو اس بی یا فایروایر گرانتر هستند. به عبارت دیگر، یک سری رابط های PCIe مقرون به صرفه هستند که به کاربران تازه کار این امکان را می دهند تا از این فرمت بهره مند شوند.

مشخصات فنی و نحوه خواندن آنها

مردم اغلب از ما می پرسند که آیا چیزهایی مثل عمق بیت و نرخ نمونه واقعاً مهم اند؟ اینها برخی از مشخصاتی هستند که تقریباً برای همه رابط های موجود فهرست می شوند. پاسخ بدین سوال ساده نیست، اما بله، این مشخصات مهم هستند. بیائید اول به سراغ عمق بیت برویم. وقتی نوبت به پردازش صدا می رسد، عمق بیت تاثیر شگرفی بر صدای شما می گذارد.

براساس ریاضی، حساب ساده اش این است که یک بیت= ۶dB. که این بدین معنی است که یک صدای ۱۶ بیتی (استاندارد سی دی) در مجموع دامنه داینامیکش ۱۶ بیت در ۶ دسی بل/بیت است برای مجموعاً ۹۶dB. مشکل این است که کف نویز دیجیتال بسیار بالاست و رنج داینامیک باقی مانده بسیار کم است.

نتیجه آن این است که اگر شما با سرعت ۱۶ بیت کار کنید، بخش های ساکت تر صدایتان اغلب پرسروصدا خواهند بود. با رنج ۱۴۴ دسی بل، صدای ۲۴ بیتی همان رنجی که متخصصان تولید برای پردازش روان صدا بدان نیاز دارند را در اختیارشان قرار می دهد.

آن روی سکه هم این است که نرخ نمونه بسیار سلیقه ایی تر است. هر نمونه یک اسنپ شات دیجیتال از صدای ضبط شده است. استاندارد سی دی ۴۴٫۱ کیلوهرتز، ۴۴۱۰۰ تصویر دیجیتالی را از صدای ورودی در هر ثانیه می گیرد. تبدیل دیجیتال به آنالوگ فقط به دو نمونه (بالا و پائین) شکل موج برای تولید یک فرکانس نیاز دارد، بنابراین نرخ نمونه ۴۴٫۱ کیلوهرتز از لحاظ نظری می تواند فرکانس هایی به میزان ۲۲٫۰۵ کیلوهرتز را بازتولید نماید.

بالاترین دامنه شنیداری انسان (در زنان جوان) ۲۰ کیلوهرتز است، بنابراین از لحاظ فنی، ۴۴٫۱ کیلوهرتز برای ضبط و بازتولید هر صدایی که شما می توانید آنرا بشنوید کاملاً کافی است. لیکن، ملاحظات دیگری نیز وجود دارند (که همه شان فنی هستند) که ممکن است بیانگر این باشد که نرخ نمونه های بالاتر اطلاعات ارزشمندی را ضبط می کنند و شاید هم برخی دیگر عکس این مسئله را بیان کنند. برای همین است که بیشتر متخصصان صدا ترجیح می دهند که با سرعت ۴۸ کیلوهرتز، ۸۸٫۲ کیلوهرتز، ۹۶ کیلوهرتز یا حتی ۱۷۶٫۴ کیلوهرتز یا ۱۹۲ کیلوهرتز کار کنند.

برنامه شما

در آخر باید گفت که همه اینها نسبی اند. اگر برنامه شما این است که دموی خود را روی سی دی عرضه کنید یا فایل های ام پی تری را بصورت آنلاین ارسال نمائید، احتمالاً بهتر است که با سرعت ۱۶ بیت بر ۴۴٫۱ کیلوهرتز کار کنید و عملیات ضبط تان را انجام دهید. اگر برنامه تان این است که صدای جاز را در یک فرمت رزولوشن بالا عرضه کنید، حتی به کار کردن در کمتر از ۲۴ بیت بر ۹۶ کیلوهرتز هم فکر نکنید.

نرخ نمونه های بالاتر مانند ۱۹۲ کیلوهرتز نیز برای طراحی صدا بسیار مفیدند. اگر صدای ناله یک سگ را با سرعت ۱۹۲ کیلوهرتز ضبط کنید و آنرا در یک سشن ۱۹۲ کیلوهرتزی وارد کنید (صدا و زیربم را نصف کنید اما رزولوشن کم نشود)، بلافاصله صدای غرش گلویی که در فیلم های تخیلی هیولایی می شنوید را خواهید داشت. فقط یادتان باشد که نرخ نمونه های بالاتر و عمق بیت های بیشتر فضای دیسک بیشتری را مصرف کرده و تعداد تراک هایتان را محدود می کنند، بنابراین شما باید در محدوده هایی تجهیزات خود عمل کنید.

کانورتورهای دیجیتالی

مهمترین چیزی که باید در مورد نرخ نمونه یادتان باشد این است که اینها از کیفیت کانورتورهای دیجیتالی که استفاده می کنید کم اهمیت ترند. همانطور که یک ماشین دربی soapbox با یک موتور فراری ممکن است بتواند با سرعت mph 130 برود، اما مطمئناً شما دلتان نمی خواهد که در زمان حرکت سوار این ماشین باشید، یک کانورتور پیشرفته نیز ممکن است با سرعت ۲۴ بیت بر ۹۶ کیلوهرتز عمل کند، اما نمی تواند به همان تعهدات حرفه ایی که شما بدنبالش هستید عمل کند.

اگر علاقمندید که مطالب بیشتری را در مورد نرخ های نمونه ، کانورتورهای دیجیتال و صدای دیجیتال بطور کلی بدانید، حتماً به بخش کتاب های آموزشی سری بزنید.

هر روزه رابط های بیشتری برخی از انواع کنترل های نرم افزاری یکپارچه و DSP ها را برای میکس در خود می گنجانند. این ویژگی بسیار بسیار مفید و کاربردی است. میکس نرم افزاری به شما این امکان را می دهد که بتوانید هر کاری را انجام دهید از ستاپ میکس های هدفونی گرفته تا افزودن ریورب یا تاخیر به میکس های هدفونی، و امکان ارتباطات تاک بک با هنرمندان داخل استودیو را فراهم می آورد.

از همه مهم تر اینکه، کنترل نرم افزاری از طریق DSP آنبورد همه این کارها را بدون اینکه به هیچ وجه باعث افزودن به تاخیر، تخلیه برق سی پی یو، یا تاثیرگذاشتن بر نرم افزار شما بشود، براحتی انجام می دهد.

باتوجه به تنوع گسترده و پیشرفت روزافزون تکنولوژی ، خرید یک محصول خوب و مطمئن که با توانایی شما و خواسته شما مناسب باشد شاید سخت باشد ،اما با درج مطالب و حتی مشاوره قبل از خرید می توانیم همراهتان باشیم تا انتخاب درستی انجام دهید. جهت دریافت مشاوره و یا ثبت سفارش با ما در تماس باشید.

پرزنت حضوری 02155958090

مشاوره آنلاین 09205958191