وقتی کسی صحبت می کند یا چیزی صدا می دهد، آن صداها در واقع فقط یک سری ارتعاش هستند که در هوا حرکت می کنند. ضبط های آنالوگ این ارتعاشات را با میکروفون ضبط کرده و به سیگنال الکتریکی تبدیل می کنند. این سیگنال بر روی سطح وینیل مانند یک فیلم یا نوار نوار یا سطح یک رکورد LP منتقل می شود. هنگام پخش، سر قلم یا نوار نوار حرکت را دنبال می کند و ارتعاشات را تکرار می کند تا صدا را برای شنونده ایجاد کند.
آنالوگ صداهای محیط را دریافت می کند و به گرد و غبار و ذرات روی سطح وینیل حساس است، به همین دلیل است که اغلب صدای خش خش با صدای کم یا کلیک و پاپ وجود دارد. درهای ضبط صدا با اختراع ساده توماس ادیسون یعنی گرامافون باز شد.
سیستم های صوتی دیجیتال
با گذشت زمان، فرمت های آنالوگ در اثر استفاده مکرر فرسوده می شوند. برای جلوگیری از افت کیفیت صدا، فرمت های دیجیتال رایج شدند. با صدای دیجیتال، صدا به کد باینری برای خواندن کامپیوتر تبدیل می شود. هر یک از این اعداد که به عنوان BIT شناخته می شوند، به رایانه می گویند که چه نویزهایی ایجاد کند. هنوز مقداری نویز محیط وجود دارد، اما نرم افزار ویرایش کامپیوتر می تواند آن را برای ایجاد ضبط بی عیب و نقص صیقل دهد.
موسیقی متن فیلم با کیفیت صدای دیجیتال صدای معروف به ضبط آنالوگ را نداشت؛ بنابراین تماشاگران میتوانستند بدون صداهای مزاحم به تماشای بازیگران بپردازند. تا اینکه شکل جدیدی از صداها با انتشار سی دی ها در اختیار شرکت های تولید قرار گرفت تا kodak وop بشنوند.
با راه اندازی تاثیر سیستم های دیجیتال(DTS) در سال 1990، دو دانشمند تلاش کردند تا صدای دیجیتالی را ارائه دهند تا در یک زمان در چند کانال اجرا شود. تعداد کانال هل بستگی به فرمت صدای فراگیر داشت برای مثال، فرمت اصلی 5.1 دارای 5 صدا برای صدای معمولی و یکی برای فرکانس های پایین بود مانند تن های باس عمیق. که یک کانال برای صداهای معمولی با تاسیس 6.1 در سال 2000 برای صداهای معمولی اضافه شد.
اولین فیلمی که از DTS استفاده کرد پارک ژوراسیک بود. سی دی صوتی مجزا بود و نیاز به پخش سی دی و پروژکتور فیلم در اتاق پروجکشن داشت. صدای DTS در نهایت به یک جزء کلیدی در بازی های ویدیویی تبدیل شد، Sony PlayStation 2 اولین سیستم بازی ویدیویی بود که از DTS استفاده کرد. همچنین زمانی که در سال 2004، نیسان DTS را به Acura خود اضافه کرد، به خودروهایی که مردم رانندگی می کردند نیز گسترش یافت.
دالبی دیجیتال
دالبی لبز در دهه 1960 شروع به کار کرد. آنها اولین شرکتی بودند که برای کاهش نویز پس زمینه در ضبط های آنالوگ کار کردند. آنها با Dolby Surround در سال 1982 وارد بازار شدند. آنها همچنین در سال 1984 یک سیستم کدگذاری دیجیتال به نام AC-1 توسعه دادند، اما AC-3، با نام مستعار Dolby Digital، تا سال 1991 اختراع نشد.
صدای دیجیتال Dolby Digital 5.1 در سینماها، خانه ها و وب سایت های اینترنتی استفاده می شود. این فناوری در موسیقی صوتی، بلوری (دی‌وی‌دی‌های با کیفیت بالا) و دی‌وی‌دی موجود است. فرمت 5.1 دارای بلندگوهایی در جلو، چپ و راست برای نمایش است. دو کانال اضافی بینندگان را در مرکز اکشن قرار می‌دهند و جلوه‌های صوتی از بلندگوهای اضافی در سمت چپ و راست می‌آیند.
فیلم های Dolby Digital و صدا در یک آهنگ ترکیب می شوند. موسیقی متن فیلم در لبه حلقه فیلم تعبیه شده است. برخلاف DTS، سینماها برای پخش فیلم‌های Dolby Digital تنها به یک قطعه تجهیزات نیاز دارند. این کار را برای پروجکشن در غرفه آسان تر می کند.
صدای دیجیتال دینامیک سونی (SDDS)
Sony Dynamic Digital Sound (SDDS) صدای سینما را به سطح جدیدی می برد. برای اینکه بینندگان را با فیلم پرفروش آرنولد شوارتزنگر در سال 1993،Last Action Hero وارد صحنه کند ، یک سیستم صوتی دیجیتال 8.1 ساخته شد. با هشت کانال، لایه های صدا باورنکردنی هستند. در اتاق پروجکشن فیلم، یک خواننده SDDS به پروژکتور فیلم متصل است. همانطور که حلقه فیلم اجرا می شود، خواننده صداها را می گیرد و آنها را به یک رمزگشا می فرستد که کد رایانه را به دیالوگ، موسیقی و جلوه های صوتی ترجمه می کند.
در سرتایر سینما بلندگوها نصب شده در سمت راست و چب دو بلندگو قرار می گیرد. در نزدیک صفحه نمایش یک بلندگوی ساب ووفر وجود دارد. در قسمت دیوارهای راست و چب یک بلندگوی اضافی قرار دارد . مجموعه بلندگوهای چب و راست در قسمت دیوارهای پشتی قرار میگرد در نتیجه صدا از عهمه جوانب به شنونده می رسد.
می توانید برای اطلاعات بیشتر با متخصصین ما در این زمینه در ارتباط باشید.
092055958191 و 02155958090
